Introduction






مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان مركزي

     مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان مركزي در سال 1362 رسماً با گرايشات كاري بخشهاي : خاك و آب، اصلاح و تهيه نهال و بذر و گياه پزشكي موجوديت يافت و از سال 1382 با ادغام مركز تحقيقات منابع طبيعي و امور دام سابق، شامل بخشهاي تخصصي: دامپروري، دامپزشكي، منابع طبيعي، آبخيزداري و اقتصادي و اجتماعي با نام «مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان مركزي» در راستاي اهداف خود مشغول به فعاليت مي باشد. اين مركز در حال حاضر در برگيرنده 7 بخش و 2 واحد تحقيقاتي تخصصي و نيز واحد اطلاع رساني و مدارك علمي مي باشد. (پس از تصويب تأسيس شعبه ششم موسسه تحقيقات رازي در اراك بخش تحقيقات دامپزشكي در سال 1386 از اين مركز منفك و به آن مؤسسه ملحق گرديد)، همچنين 8 ايستگاه تحقيقاتي نيز بستر اجراي طرحهاي تحقيقاتي را براي اين مركز فراهم نموده كه ايستگاه تحقيقات گل و گياهان زينتي محلات بصورت ملي و 6 ايستگاه ديگر (ايستگاههاي تحقيقات لوبياي خمين، منابع طبيعي مهندس يونسي (خسبيجان) ، انار ساوه ، گياهان داروئي علي آباد، علوم دامي فدك، آبخوانداري خشكه رود ساوه و ايستگاه تحقيقاتي كشاورزي اراك) تحت پوشش بخشهاي تحقيقاتي اين مركز مي باشند. نيروهاي تحقيقاتي اين مركز شامل 30 نفر عضو هيأت علمي (در مقاطع دكتري تخصصي و كارشناسي ارشد) ، 18 نفر كارشناس ارشد و 27 نفر كارشناس پژوهشي و فوق ديپلم بوده كه به امر تحقيق مشغول مي باشند و هر ساله بيش از 100 طرح و پروژه تحقيقاتي را در دست اجرا دارند.

برنامه ها، سياست ها و خط مشي هاي مركز:

       برنامه ها و سياست هاي مركز در زمينه تحقيقات با نگاه به سند چشم انداز جمهوري اسلامي ايران در افق 20 ساله، متكي بر اصول و استراتژي هاي اساسي حاكم بر برنامه چهارم توسعه در زمينه تحقيقات، با تبعيت از تكاليف مقرر در قانون تشكيل وزارت جهاد كشاورزي و با هدف توسعه پايدار كشاورزي بر مبناي دانايي و پيروي از سياست هاي سازمان ترويج، آموزش و تحقيقات كشاورزي تهيه ، تنظيم و اجرا مي شود.

خط مشي ها و جهت گيري هاي تحقيقاتي مركز

  • بررسي مسايل و مشكلات روز بخش هاي اجرايي و توليدي كشاورزي و منابع طبيعي و تلاش در جهت رفع آنها.
  • اجراي برنامه هاي تحقيقاتي در راستاي تحقق اهداف برنامه چهارم.
  • آينده نگري و بازكردن افق ها و ايجاد فرصت هاي جديد براي آينده.
  • كمك به ايجاد زمينه خودكفايي محصولات اساسي و ايجاد امنيت غذايي.
  • افزايش نرخ بهره وري در فعاليت هاي كشاورزي بويژه در مصرف آب با بهبود فناوريها و يافته هاي جديد.
  • ايجاد، بكارگيري و بومي سازي فناوري هاي جديد در بخش به ويژه بيوتكنولوژي، نانوتكنولوژي و كنترل بيولوژيك آفات و بيماريهاي گياهي.
  • حفظ و بكارگيري منابع ژنتيكي گياهي و حيواني به منظور حفظ منافع ملي و شناسايي ذخاير توارثي.
  • جلوگيري از تخريب منابع پايه زيست محيطي (آب، خاك، پوشش گياهي و ...) و توجه به شاخص هاي توسعه پايدار در تحقيقات.