ديابت نوع دو چيست؟

   ديابت نوع 2 شرايط مزمني است که در آن بدن  قادر به استفاده و ذخيره گلوگز نمي باشد و گلوکز به جاي تبديل به انرژي به جريان خون باز گشته و سبب ايجاد علايم مختلف مي گردد. ديابت نوع 2 يا ديابت بزرگ سالي يا غير وابسته به انسولين در نتيجه عدم توانايي بدن در توليد انسولين کافي و يا ناتواني از استفاده ي بهينه از انسولين توليدي رخ مي دهد که به اين حالت مقاومت به انسولين گفته مي شود. اين نوع ديابت اغلب در افراد بالاي 40 سال، چاق و داراي سابقه خانوادگي ديابت رخ مي دهد ولي متاسفانه بايد اذعان کرد که امروزه آمار ابتلاي افراد جوان نيز به دليل شيوه زندگي امروزي افزايش يافته است.

چه عواملي سبب ابتلا به ديابت نوع 2 مي شوند؟

   فاکتورهاي مختلفي سبب ابتلا به ديابت نوع 2 مي شود. اضافه وزن، بي تحرکي يا کمبود فعاليت بدني،تغذيه نادرست و اختلالاتي که همراه با عدم توانايي بدن در استفاده از گلوگز مي باشد از عوامل اصلي ابتلا به ديابت نوع دو مي باشد. به علاوه کساني که اختلال گلوکز ناشتا يا اختلال عدم تحمل گلوکز در آن ها تشخيص داده شده نيز خطر بالايي در ابتلا به ديابت نوع 2 دارند.

علايم ديابت نوع 2 چيست؟

   تشنگي و پرنوشي، پُرادراري، تاري ديد، زود رنجي و تحريک پذيري، بي حسي يا سوزش دست و پا و خستگي زياد غير قابل توجيه .اما بايد بدانيد در بعضي موارد ديابت نوع 2 هيچ علامتي ندارد. در اين گونه موارد افراد مبتلا ماه ها يا حتي سال ها بدون اين که از بيماري خود مطلع باشند به زندگي ادامه مي دهند. ديابت آن قدر به تدريج پيش مي رود که حتي گاهي اوقات علايم آن قابل شناسايي نيست. به همين دليل خيلي از مبتلايان به ديابت تا سال ها از بيماري خود اطلاع ندارند. البته پيشگيري نقش مهمي در کاهش اين مشکلات خواهد داشت. با کنترل قند خون تان مي توانيد به بدن خود کمک کنيد تا اعمال خود را تا حد ممکن به صورت نرمال انجام دهد. با اين کار، شانس تجربه مشکلات ناشي از قند خون بالا را کاهش خواهيد داد.

آيا ديابت نوع دو قابل پيشگيري است؟

   تحقيقات نشان داده که روش هايي براي پيشگيري ازديابت نوع 2 يا حداقل به تاخير انداختن ابتلا به آن وجود دارد. روش هاي اساسي براي کمک به کاهش ابتلا به ديابت، شامل تغيير شيوه نادرست زندگي ازجمله: تحرک بدني بيشتر و يا اگر از قبل فعاليت منظم ورزشي داشته ايد، نگهداري و ادامه آن فعاليت بدني و حفظ وزن در محدوده طبيعي مي باشد.

   رژيم غذايى در بيماران ديابتى شامل استفاده از: گالگا، پیاز و سیر، خیار تلخ، شنبلیله، سیاه گیله، خار مریم، پسیلیوم، عدس ‌الملک، چای سبز، دم‌ كرده گزنه و مریم نخودی همدانی. بايد توجه داشت كه فعاليت بدني بيشتر در کنار تغيير رژيم غذايي به درمان ديابت کمک مي‌کند. منظور از تغيير در رژيم غذايي نيز مصرف موادغذايي هستند كه به هضم بهتر نشاسته کمک مي‌کنند. به مبتلايان به ديابت توصيه مي‌شود به جاي برنج ساده از سبزي‌پلو، شويد، زيره يا سبوس همراه برنج استفاده کنند. وقتي قندخون بالا مي‌رود پلاک‌هاي ريز باعث بسته شدن عروق مي‌شوند و بسته شدن عروق و عدم خون رساني دليل بسياري از مشکلات افراد مبتلا به ديابت مثل نابينايي يا از دست دادن حس در پاهاست. در طب سنتي براي درمان گرفتگي‌هاي عروقي و سياهي سر انگشتان و بي‌حسي زالو و حجامت توصيه مي‌شود. زالو از دهانش ماده‌اي ترشح مي‌کند که انعقاد خون را مختل مي‌کند. اين ماده در رگ در شعاع 40-50 سانتي‌متري پخش مي‌شود و عروق بسته را باز مي‌کند و محرک اعصاب محيطي است.

                     در مجموع، مصرف گیاهان دارویی توسط بیماران دیابتی تحت هیچ شرایطی نباید بدون نظر تیم پزشکی انجام شود. این گیاهان دارویی نباید جایگزین داروهای ضددیابت یا انسولین در بیماران دیابتی شود چرا که اولا اثر این گیاهان بر کاهش قندخون خفیف است و ثانیا از فردی به فرد دیگر متفاوت بوده و ثالثا ممکن است با دیگر داروهای مورد استفاده بیماران تداخل داشته باشند. همچنین عوارض و اثرات مصرف طولانی مدت این گیاهان ناشناخته است.